de muggen komen

Nooit meer slapen

Voor mijn boekenlijst op de middelbare school las ik het boek ‘Nooit meer slapen’ van W.F. Hermans. Al tijdens het lezen nam ik me voor echt helemaal nooit naar Noorwegen te gaan. De pakkende beschrijving van de alom aanwezige muggen en het lijden van hoofdpersoon Alfred maakte dat ik ter plekke ondraaglijke jeuk kreeg. Als ik het boek in de jaren daarop ergens tegenkwam moest ik alleen aan muggen denken. Enige tijd geleden las ik het nog eens voor mijn leesclub en toen bleek dat er weliswaar muggen in voorkomen maar ik vond ze lang niet zo overheersend als in mijn herinnering. Dit keer waren andere zaken belangrijk en de muggen (een irritante) bijzaak.

Hier in ons dorp aan het IJsselmeer zijn de muggen echter geen bijzaak, integendeel.

Groeien en bloeien

Nu na een aantal koele maanden de lente eindelijk een beetje loskomt, genieten we ons suf van wat er om ons heen gebeurt. Het plastic is van de tulpenvelden gehaald en de felgekleurde velden zijn spectaculair, tot vaak al na een paar dagen de koppen worden gesneld. Bloesembomen zijn inmiddels uitgebloesemd, de wilde sering staat in bloei en overal komen plantjes en struiken en bloemen tevoorschijn. Ook heel veel brandnetels trouwens.

Een meerkoetenechtpaar heeft een nest in onze sloot en is druk met het vullen van negen piepkleine snaveltjes. Elke dag tel ik ze als ze voorbijkomen zwemmen, zoveel mogelijk verscholen in het riet, als de dood dat een reiger of roofvogel ze te pakken krijgt. De ouders werken hard om iedereen van voedsel te voorzien en toen het nest te kleine bleek voor zoveel kuikens hebben ze en passant nog even een heel nieuw nest gemaakt tussen het riet verderop in de sloot. Respect.

Onze haan heet Ronald. We hadden er twee maar Frank lag een dag na zijn naamgeving dood in het hok en vond een roemloos einde in de septic tank. Ronald doet zijn best in zijn eentje en we hoopten op bevruchte eieren. Het is inderdaad gelukt er vijf uit te broeden in een broedmachine en de vier kipjes en een haantje (denken we) groeien als kool. Wegens ruimtegebrek en stankoverlast zijn ze verhuisd naar de hondenschuur tot ze over een paar weken naar buiten mogen, nog even apart van de andere kippen.

Het eerste veulen, Babs, werd geboren in de vroege ochtend terwijl het stormde en regende.  Twee weken later werd Jackie geboren en beide veulens en hun moeders maken het goed. Het is een echte kudde met vijf merries en Stoffer het schaap dat zich weer naadloos voegt in de nieuwe orde.

Een week of twee geleden verschenen er ineens talloze zwaluwen, op zoek naar hun huis van vorig jaar. Helaas zijn alle nesten gesneuveld bij het vernieuwen van het schuur dak. Nu vliegen ze door de hondenschuur en zelfs door het huis op zoek naar een plek voor een nieuwe behuizing. Opvallend daarbij is hun totale gebrek aan paniek. Elegant vliegen ze rakelings langs ons en langs de honden. Ze slaan niet te pletter tegen een raam maar hebben een feilloos oog voor een kleine kier waardoor ze naar buiten kunnen. Slimme beesten.

Tot zover alles fijn en prima

Tijdens mijn vaste hardlooproute over de dijk naar de vuurtoren viel het me wel op dat ik regelmatig door een wolk van vliegende beestjes liep. Daarbij is het onmogelijk door neus of mond te ademen zonder er een paar te inhaleren. Proestend en slikkend en spugend, wapperend met mijn handen baan ik me een weg tot ze even plotseling weer verdwenen zijn. Wielrenners dragen grote duikbrillen en een netje voor hun mond. Slim!

En dan moet het echte muggenseizoen nog beginnen. Een paar weken in mei en juni ziet het hier letterlijk zwart van de muggen. In donkere wolken dansen ze boven de dijk. Het zijn IJsselmeermuggen, grote exemplaren maar met een groot voordeel: ze steken niet. Ze zijn alleen superirritant door hun aanwezigheid in grote getalen en hun neiging overal in te gaan zitten.

Laat los en omarm

Tijdens coach- en therapiesessies zeg ik vaak tegen mensen dat ze geen energie moeten stoppen in dingen die ze toch niet kunnen veranderen. Dat ze vrede moeten sluiten met hun angsten, ze omarmen zelfs. Alleen al door het loslaten van de strijd verliezen angsten en piekergedachten een groot deel van hun effect.

Beter dan vermijden is het verwelkomen van ongewenste gedachten en gevoelens en ze te onderzoeken: hee wat interessant, wat wil dit zeggen? Wat kan ik hiermee?

De muggen omarmen is wellicht te veel gevraagd maar ik ga proberen me tot hen te verhouden, net zoals Alfred Issendorf uiteindelijk deed daar tussen de Noorse meren.

Vanmorgen deed ik een verrassende ontdekking: hardlopen met een mondkapje op gaat best goed. En het wordt vanzelf juli.